یک حسی می گوید انگار دیوانه شده ام ،

از همین امروز ، از همین امروز که نیستی !

 ولی مردم ، همه می گویند بوده ام ...

ازشان که می پرسم :

خبر از آن که دیروز در این خیابان لحظه ای شانه به شانه اش شدم ، ندارید ؟

 سرشان را تکان می دهند ،

یک جوری نگاه می کنن انگار به زبان دیگری حرف می زنم ،

انگار که تو وجود نداری ...

 یعنی آنها این جوری وانمود می کنند ،

 بعد هم راهشان را می کشند و می روند ،

پی همان هر روزهای ِ تکراری ِ خودشان ؛ پی همان دورهای ِ باطل ...

 ولی من می دانم که همه شان چقدر حسودی شان می شود ،

حسودی شان می شود که تو نگاهت را از من بر نمی داری ...

دارم دیوانه می شوم ،

این مردم که جواب مرا نمی دهند ، لااقل تو قاصدکی بفرست ...!